Bezoek van Edwin van der Ende en Jan Prins van de stichting Hoop voor Albanië  in de bijeenkomst van Streekverband de Tien op 31 januari in Wateringen.

Hoop voor Albanië
Erwin van der Ende en Jan Prins zijn aanwezig om te vertellen over Hoop voor Albanië. Wat hebben zij het afgelopen jaar bereikt en terugkijkend op de periode van de ondersteuning vanuit de diaconieën, wat hebben zij de laatste jaren bereikt?
Ze laten de film ‘Hoop voor Albanië’ zien van 17-12-2017    www.youtube.com/watch?v=xgkK-NIiIoY
Toen de grenzen open gingen, bleek dat er veel armoede was Albanië. St. Hoop voor Albanië biedt praktische en materiële hulp vanuit het christelijk geloof. Er worden regelmatig goederen vanuit Nederland naar Albanië vervoerd. Hoop voor Albanië probeert mensen zelfredzaam te maken. In de video vertellen o.a. Koos en Dinie Rozeboom over de opvang van kinderen.  Bij het project Seed of Hope wordt 300 kinderen te eten gegeven en leren ze de moeders gezond eten te verbouwen. Bij het project Hope Made maken vrouwen artikelen om te verkopen. Er hebben al meer dan 80 vrouwen deelgenomen en hebben meer geleerd. Acht vrouwen hebben hierdoor werk gevonden in de stad.
De projecten lopen nog steeds door. Het nieuwe echtpaar wat daar nu wil werken, heeft zelf vier kinderen. Dit vergt wel aanpassingen. De kinderen moeten ook naar school. Verder zijn ze hard op zoek naar sponsoren. St. Dak onderhield hen. Jan en Erwin merken dat vaste contactpersonen erg belangrijk zijn voor het slagen van een project.

Wim vraagt of de overheid ook iets bijdraagt. Het antwoord is : ‘nauwelijks’. Ze vertellen dat Albanië hard bezig is met renoveren. Er is veel verschil tussen arm en rijk. De kloof wordt steeds groter. Albanië is kandidaat lid van de EU. Wat betreft de regelgeving wordt dit lastiger om hulp te brengen. Het blijft wel belangrijk juiste mensen te kennen.

Wim vraagt of ook mensen uit Albanië helpen bij de projecten. Er wordt aangegeven dat het frappant is dat vooral vrouwen helpen. Vrouwen hebben drive om de kinderen een goede toekomst te geven. Mannen lijken de hoop verlopen te hebben. Dit komt door het communistische tijdperk.
Deze projecten zijn bedoeld om kinderen ook om te turnen in denken: het zijn andere tijden, je inspannen heeft wél zin.
De werkeloosheid is groot. Er wordt nu veel gedaan aan de infrastructuur. Voorheen trokken mannen naar Tirana vanuit Noord-Albanie, omdat daar werk was.  Dat viel tegen. Er is veel armoede.

Wat betreft de agrarische projecten: er is tuinbouw in het gebied, zij lopen zo’n 40 jaar achter op Nederland. Er kan nog veel ontwikkeld worden.
In het Noorden van Albanië is de ontwikkeling qua leren werken nog lastiger, daar moeten velen eerst nog leren lezen en schrijven. In het verleden was onderwijs erg belangrijk en moest ieder kind naar school. Nu is dat lastiger, mensen moeten er nu voor betalen en kunnen het niet betalen.

Bij het project Seed of Hope wordt er geleerd. Boeken worden doorgegeven van handarbeid metaalbewerking, lassen.
80% van de Albanezen is naar het buitenland vertrokken, omdat er in eigen land geen kans is op een baan. Het is niet zo dat degenen die blijven ook het land kúnnen opbouwen. Daar is veel meer voor nodig.

Jan is met zomervakantie naar Albanië geweest en heeft mooie plekken gezien. Er wordt geïnvesteerd in het toerisme. Transavia vliegt ook rechtstreeks. Het is een aanrader om er op vakantie te gaan. Ook voor de mensen met een stalletje / eettentje langs de weg is het fijn als zij wat kunnen verkopen.
In het verleden deed je 10-12 uur om in het zuiden te komen. Nu ben je er in 3,5 uur. Er zijn veel wegen gemaakt en er is een tunnel aangelegd.
Stichting Hoop voor Albanië werkt steeds meer vraaggericht. Nu gaat er elke drie weken een transport naar toe. Tot 1 januari 2019 was dat elke twee weken.

De voorzitter wenst Hoop voor Albanië veel succes  in de toekomst. Hij vindt het knap dat dit werk gedaan wordt.